Subject: hoe wist je het gevoel of lichamelijk 978 views

[helena]

Hallo!

Ik ben erg benieuwd hoe je wist dat je ontwaakt bent was dit puur een gevoel of meer een lichamelijk feit? en kan dit ook los van elkaar zijn of is het altijd een combinatie van gevoel met lichamelijke klachten?

[NN]

Hallo Helena,

Welkom nu als lid van het forum.
Voor iedereen is de ontwaking anders, meestal komt het lichamelijk eerst. Iemand begint vreemde symptomen te krijgen, of de symptomen worden heftiger als ze er al waren. Daarna het gevoel, de drang voor bloed, energie of dergelijk. Mentaal vechten de meeste het eerst wel tegen, het is tenslotte niet iets alledaags voor de meeste mensen. Terwijl andere eindelijk een antwoord hebben op vragen en gevoelens waar ze hun hele leven al mee hebben geworsteld.
Het is op het forum al een aantal keer besproken. Waar vooral uit komt dat iedereen het anders ervaart, sommige op jonge leeftijd, andere op oudere leeftijd. Mogelijk zullen sommige het nooit van zichzelf weten of realiseren hun gehele leven lang.

Hopelijk heeft dit een beetje geholpen.

NN

[helena]

Lijkt me best heftig allemaal. Ook om dat dan ineens te moeten handelen dat zal in kleine stapjes moeten denk ik. Maar de meeste mensen worden toch misselijk van het drinken van bloed bijna niemand kan dat fatsoenlijk binnen houden zonder misselijk te worden bijvoorbeeld een kies moeten trekken en dan krijg je ook het nodige binnen (weliswaar van jezelf maar toch). menig mens word er ziek van heb je dat ook? (Nou ja ik stap nooit lachend van de tandartsstoel af hoor maar dat zullen velen met me delen haha) Lijkt me ook een lange weg voor je het accepteren kunt, maar het zal ook vast een opluchting zijn als je al die tijd niet weet wat er nou aan de hand is, en je dan eindelijk weet waar het aan ligt. Maar dat is natuurlijk voor meer dingen zo. Wat ik me ook afvraag hoe je vrienden dit op zullen vatten het lijkt me niet het meest makkelijke onderwerp tijdens een avondje borrelen, dat zou ik het moeilijkst vinden denk ik om het in mijn omgeving te vertellen niet dat je er mee te koop zou lopen met zoiets maar kan me voorstellen dat ik echt goede vrienden het misschien op den duur zou vertellen. Daar is vel vertrouwen voor nodig!

[NN]

Voor haast iedereen is het inderdaad een erg heftige periode. Onzekerheid, angst en geen raad meer weten en eenzaamheid. Totdat alles begrepen wordt en er vrede mee wordt gesloten dat het nu een deel van jou is, wordt het weer rustiger. En kan je een redelijk normaal leven lijden, voor zover je dat zelf zou willen natuurlijk. Dan is het een hele opluchting, vooral als de periode die daaraan vooraf ging erg lang en lastig was.
Ik kan mij niet herinneren ooit ziek geworden te zijn van bloed, ook niet als kind, eigen bloed. Nooit problemen mee gehad.

Elk geheim en beetje informatie over jezelf is altijd lastig om te delen, vooral met andere die je al langer kent. Die jou verwachten te zijn zoals je altijd geweest was. Elke verandering kan dan catastrofaal zijn, men weet niet langer hoe ze met je om moeten gaan. Hoe en of ze je überhaupt nog moeten benaderen. Daarom is het altijd verstandig om goed in te schatten wie je wat wel of niet kan en wilt vertellen. Dat maakt het er soms eenzaam op, omdat het meestal beter is dat niet iedereen het weet. En al zouden zij het accepteren, misschien is het net een persoon die het makkelijk openbaar maakt. Dan verlies je controle over wie het weet en zo komen er geruchten en dergelijk. Je zult vast andere voorbeelden daarvan hebben.
Het is dus zeker niet makkelijk, en voorzichtig zijn met het te delen, zelfs met het voeden, is altijd zeer aangeraden.

[helena]

Dat kan ik zeker begrijpen dat het iets is wat niet makkelijk is om te vertellen, en kan me zo voorstellen dat je op een gegeven moment toch je verhaal een keer kwijt moet. Dus is dit forum een goed ding daarvoor. Het zal voor de meeste mensen dan ook iets zijn wat bij sommigen het begrip te boven gaat, niet dat ik ze kortzichtig vind maar niet iedereen is even ruimdenkend zal ik maar zeggen. En als je je moet voeden moet er ook een behoorlijke vertrouwensband zijn lijkt mij. Of is misschien donorbloed een goed alternatief? Iemand van straat plukken en vragen of je een slokje mag lijkt me niet wat (haha grapje)Dus uiteindelijk zul je toch iemand in vertrouwen moeten nemen lijkt me? Daar zou ik dus echt hel veel moeite mee hebben denk ik, helemaal als je weet hoe sommige mensen in elkaar zitten qua karakter. En veel achter je rug om roddelen en insinueren. Ik zeg altijd maar ik heb meer kennissen dan vrienden. Misschien een beetje hard maar ik vertrouw maar heel weinig mensen eigenlijk, en ik weet zeker dat meer mensen dat zo wel hebben. Maar dat lijkt me een moeilijk issue. En helemaal met zoiets als dit.Dus het lijkt me dan ook wel moeilijk om een donor te vinden.

[NN]

Daar heb je een goed punt. Het is inderdaad nooit aan te raden iemand van straat te plukken. Erg grote kans dat dat mis gaat en totaal anders uit pakt.
Je moet iemand in vertrouwen nemen, iets wat al niet altijd even makkelijk gaat. Alleen moet het dan ook nog iemand zijn die daar voor open staat, die gezond is, het liefst dezelfde bloedgroep heeft. Verschillende dingen die het er allemaal zeker niet makkelijker op maken. Daardoor is er vaker een te kort aan donoren, vampieren zonder bloeddonor en dat is dan vaker een erg lastige tijd voor ze.

[helena]

Ja lijkt mij ook, maar hoe vinden jullie daar dan een oplossing voor, ik bedoel uiteindelijk zul je toch eens moeten voeden om je goed te voelen? Hoe ga je daar dan mee om?

[NN]

Dat is soms ook erg lastig, wanneer je nog geen donor hebt gehad, of wanneer je een donor kwijt bent kan het erg lastig zijn om er (weer) een te krijgen. Dat is meestal niet binnen dagen of een paar weken op te lossen, tenzij je veel geluk hebt en je je omgeeft met mensen die er voor open staan. Of je moet contacten hebben die jou naar een nieuwe donor kunnen leiden. Maar in veel gevallen is het een kwestie van maanden, soms wel jaren voordat er een nieuwe donor wordt gevonden. Wat betekend dat het allemaal extra uitputtend is, nog meer wanneer iemand al een donor gehad had. Maar zonder donor is te leven, het is niet altijd aan te raden.
Er zijn een aantal opties die besproken zijn in een ander topic om toch nog iets te hebben wat een beetje voldoening geeft, maar ideaal is het niet, en bij de een kan het nooit effect hebben, terwijl bij de ander het het haast kan vervangen. En ook dat heeft ook weer de invloed van al eerder een donor gehad hebben of niet.

Je kan dus door zonder donor. De één heeft er mogelijk extreem veel moeite mee, terwijl de ander weer weinig er van merkt.

[sher]

Wat herkenbaar allemaal!

Om mee te beginnen heb ik ook al eens tegen een vriendin dat in vertrouwen verteld,dat is blijkbaar nu een kennis,ze was erg begrijpend en vervolgens hoor niets meer van haar...best frustrerend.
Betreft iets vertellen doe ik dus niet meer,maar soms wat karakter trekken meedelen aan mijn moeder(die er totaal niet in geloofd zolang ik niet als vleermuis rond fladder ben ik een mens voor haar).
Ik laat mijn moeder maar in die waan hoewel ik het woord mens best beledigend vindt met de ervaring die ik er nu bij heb.

Blood is net wat jij zegt NN,eenmaal geproefd wil je meer,geen aorta leeg natuurlijk maar een klein beetje zou helemaal niet gek zijn.
Als je het eenmaal geproefd heb,wil je meer na een lange tijd,eerst verwerk je het,althans dat heb ik zo mee gemaakt.
Als je het inderdaad geaccepteerd heb,kan lang duren of kort,maar eens accepteer je je eigen ik,maar ik heb geen dag meer geleefd zoals voor de ontwakening.
Alles valt op zijn plek,die woede uit barsting toen je puber was,wat over ging naar razenij.
Beangstigend voor je zelf en omgeving en ... voor je spullen....
Die liggen aan diggelen op de grond,en waarvoor?om die ene onenigheid...
Dus die laat ik rustig met schade een maandje bij elkaar liggen zodat ik het dagelijks zie,dat leert mij niet meer te smijten.(dat is overigens in ergste geval) na dat ik zelf ben geschrokken dat het stuk is,ben ik stil.
Maar ik kook nog steeds van woede, maar ik trek mij terug.

Bloed hunker ik naar,maar ik denk 10 keer na om het te willen hebben.(Verraad aan mijzelf als ik me zou laten gaan),dus ik vlucht met de smoes dat ik niet tegen bloed kan.
Mijn hele leven(ik ben sinds 2012 achter dat alles bevestigd werdt wat ik miste of wat dan ook,7 van de 9 bekenste symtomen kwamen overeen met mij,of andersom.
Die eeuwige trek in iets,onbekend missend gevoel...heb ik nog steedsmaar nu weet ik wat ik mis,en dat vampirisme bestaat,dat verklaard enorm,en ik heb nu rust,hoewel ik mensen nu met andere ogen bekijk.
Niet als bloedzakken maar wel als een ander soort wezen die naief in het leven staan,meeste dan,ze missen een hoop levens ervaring lijkt wel.
Als ik zeals bloedzakken op beentjes ga zien dan mag ik wel heel snel een donor gaan zoeken.
Ik heb ontdekt als ik dat als ik op een treinstation in de hal rustig loop,en ik kijk ontspannen naar de gehaaste mensen,ik luister naar hun ademhaling,en voel hun bloed stromen als het ware,dat geeft mij veel energie,fantastische energie,zonder dat ik een mens hoef aan te raken.
Ik ben laat achter gekomen wat ik had,vampirisme,persoonlijk ben ik nuchter van aard maar blij nu dat het verklaarbaar is waarom ik last had van mijn ogen met te veel licht inval,artsen zeiden dat ik licht gevoelige ogen heb.
Dus uv werende zonnebril doet wonderen,en is niet meer uit mijn leven te denken.
Veel dingen kan ik plaatsen of mee omgaan en vooral beheerzen,maar als ik veel van dat rode verse goedje zie en na even er naar te staren,dan ben ik weg.
Ik heb mezelf aangeleerd te zeggen sorry,kan niet tegen bloed en kijk geen mensen meer aan en ben weg.
Maar onder tussen staat dat beeld voorlopig weer op mijn netvliezen gebrand,en raak het niet kwijt en de drang naar bloed is na een maand eindelijk wat minder.
En voed mij dan d.m.v. psi of mental(weeromstandigheden)en natuur.
Maar net wat jij zegt NN,het is niet zo sterk als bloed,ik haal minder energie uit.
Bloed maakt mij niet misselijk,in tegendeel.
Maar ik zoek nog steeds een goede vervanger daarvan.
Dierenbloed is wateriger in mijn ogen dan,dan mensenbloed,bepaalde bestanddelen mis ik,die ijzersmaak maakt het af,toch maar scheutje roosvicee ferro erdoor heen haha.
Maar die rozenbortels door die roosvicee maakt het weer anders...
Oke,nu snap je wat ik bedoel met vervangend iets.
Voorlopig voel ik me goed,als ik uit de zon blijf.
Anders ben ik na een uur slap en vutloos,en nergens voor in te zetten.

Maar ik ga maar eens stoppen.
Hopelijk had je wat aan mijn info en ik wens je sterkte,als je vragen heb,je hoeft je niet eenzaam te voelen,wij zijn er voor je.

Succes

Groetjes Sher

[sher]

Sorry van de foutjes,maar mijn mobiel snapt niet wat de bedoeling was denk ik ;-)